Definicja bogactwa na przestrzeni lat: Czy zarobki na poziomie 100 000 funtów wciąż są symbolem zamożności?

Zarabianie sześciocyfrowej pensji od dawna jest uważane za cechę sukcesu finansowego. Niemniej jednak, rosnące koszty, inflacja i wyższe podatki zmuszają wielu Brytyjczyków do ponownego przemyślenia, czy 100 000 funtów rzeczywiście stanowi bogactwo w 2025 roku.

Wysoko zarabiający, zwłaszcza ci mieszkający w Londynie, zauważają, że siła nabywcza 100 000 funtów znacznie zmalała na przestrzeni lat. Pensja w wysokości 100 000 funtów w 2000 roku umieściłaby osobę wygodnie w 1% najlepiej zarabiających w Wielkiej Brytanii. Obecnie ten sam dochód ledwo ociera się o górne 5%, dzięki dziesięcioleciom inflacji, która osłabiła wartość funta.

Siła nabywcza 100 000 funtów na przestrzeni lat

Według Urzędu Statystyk Narodowych mediana rocznej pensji brutto pracowników pełnoetatowych w 2023 roku wyniosła 34 963 funtów — mniej niż połowę 100 000 funtów. W Londynie, gdzie koszty utrzymania należą do najwyższych w kraju, średnia pensja wynosi 44 370 funtów. Pomimo że jest wyższa od średniej krajowej, liczba ta odzwierciedla premię, jaką mieszkańcy płacą za mieszkanie, transport i podstawowe wydatki na utrzymanie.

Po uwzględnieniu inflacji 100 000 funtów w 2000 r. odpowiada zaledwie 53 600 funtów dzisiaj. Ta erozja wartości sprawiła, że luksusy, takie jak prywatna edukacja i luksusowe samochody, stały się coraz bardziej nieosiągalne dla wielu osób o wysokich dochodach.

Wzrost cen i opodatkowanie

Na przykład czesne w szkołach prywatnych wzrosło do tego stopnia, że pochłania znaczną część sześciocyfrowej pensji. Podobnie nowy Mercedes-Benz, który dwie dekady temu kosztował około 50 000 funtów, może teraz przekroczyć 247 000 funtów, zgodnie z ostatnimi doniesieniami.

Oprócz inflacji, opodatkowanie stworzyło dodatkowe obciążenie finansowe. Osoby o wysokich dochodach muszą płacić krańcowe stawki podatkowe sięgające 62%, a rosną obawy, że rząd może nałożyć dalsze podatki na tę grupę demograficzną.

Wyższe zarobki, większe problemy?

Zmagania osób zarabiających sześciocyfrową kwotę odzwierciedlają zmagania osób z brytyjskiej klasy średniej, gdzie gospodarstwa domowe zarabiające od 30 000 do 60 000 funtów mają coraz większe trudności z utrzymaniem przyzwoitego standardu życia.

Pytanie, czy 100 000 funtów kwalifikuje się jako „zamożne”, zależy od kontekstu. Chociaż nadal jest to godna pozazdroszczenia pensja w porównaniu ze średnią krajową, nie zapewnia już takiej samej wolności finansowej jak kiedyś, szczególnie w obszarach o wysokich kosztach, takich jak Londyn.

Dla gospodarstw domowych zarabiających znacznie mniej, pojęcie, że sześciocyfrowa pensja jest niewystarczająca, może wydawać się oderwane od rzeczywistości. Jednak rosnące koszty utrzymania, stagnacja wzrostu płac i wysokie podatki to wyzwania, które dotyczą niemal każdego, niezależnie od dochodu.

W takim kontekście smart zarządzanie finansami indywidualnymi staje się coraz ważniejsze. Właśnie tutaj pomocne mogą okazać się programy lojalnościowe, które oferują różnorodne korzyści, takie jak bonusy, rabaty czy premie za polecenia. Korzystając z tych programów, można dodatkowo zaoszczędzić na codziennych wydatkach oraz zyskać atrakcyjne nagrody za bycie lojalnym klientem.

Moim zdaniem, choć sześciocyfrowe zarobki mogą wydawać się atrakcyjne, nie można ignorować faktu, że ich siła nabywcza na przestrzeni lat uległa znacznemu zmniejszeniu. Inflacja, rosnące koszty utrzymania i podatki skutecznie erodują realną wartość tych dochodów. Niezależnie od tego, jak wysokie są nasze zarobki, wydaje się, że ciągle musimy borykać się z tymi samymi problemami. W moim odczuciu, zamiast koncentrować się na absolutnej wartości zarobków, powinniśmy zwrócić większą uwagę na to, jak efektywnie zarządzamy naszymi finansami i jak dobrze jesteśmy przygotowani na nieprzewidziane wydatki i sytuacje kryzysowe.